Analiza polityki

UmU odgrywa wiodącą rolę w kompleksowej analizie ram polityki na różnych szczeblach (unijnym, krajowym w krajach objętych studium przypadku i niższym niż krajowy w tych krajach), które regulują rolnictwo, środowisko i zarządzanie dziką fauną i florą. Nacisk kładziony jest na zbadanie spójności, konsekwencji i kompleksowości tych polityk, w szczególności sposobu, w jaki są one zgodne z interesami zainteresowanych stron i odpowiadają na wyzwania systemowe i instytucjonalne.

Interakcje między dziką fauną i florą a użytkowaniem gruntów przez zwierzęta gospodarskie

INN prowadzi badania nad strukturami zarządzania dziką fauną i florą, mapując ich ewolucję i obecne praktyki w całej Europie. W ramach tego zadania analizuje się interakcje między gospodarowaniem dziką fauną i florą a innymi rodzajami użytkowania gruntów, takimi jak rolnictwo i leśnictwo, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na systemy pasterskie. Główne kwestie, które należy uwzględnić, obejmują:

• przestrzenną skalę organizacji (od poziomu krajowego do lokalnego),
• mechanizmy administracji i regulacji,
• związek między prawami własności a własnością gruntu,
• oraz podział kosztów i korzyści.

Kluczową częścią badania jest przyjrzenie się, w jaki sposób zarządzanie dziką fauną i florą wpływa na systemy pasterskie i jak systemy te współdziałają z dziką fauną i florą.

Systemy duszpasterskie w praktyce

CITA prowadzi wysiłki na rzecz mapowania różnorodności obecnie stosowanych rozległych i półrozległych systemów duszpasterskich. Celem jest zrozumienie, jak działają te systemy i jak wchodzą w interakcję z dziką przyrodą. Obejmuje to stworzenie typologii ich struktur operacyjnych i praktyk, z uwzględnieniem między innymi cykli reprodukcyjnych, użytkowania gruntów i praktyk pasterskich, aby zrozumieć, w jaki sposób systemy te wpływają na dziką przyrodę i na nią wpływają.

Najlepsze praktyki w zakresie zapobiegania szkodom

W tym zadaniu, IEA Bada skuteczność różnych praktyk zapobiegania szkodom w systemach duszpasterskich, w szczególności w odniesieniu do dużych drapieżników. Poprzez przegląd lokalnych doświadczeń i literatury naukowej zadanie ma na celu określenie najlepszych praktyk i strategii zrównoważonego zarządzania dziką fauną i florą.